Aktualności
Pan Narcyz. I jak z Nim żyć?
Narcyzi zajmują ważne miejsce w popularnej wyobraźni, a określenie „narcyzm” jest szeroko rozpowszechnione w odniesieniu do ludzi, którzy wydają się być zbyt pełni siebie. Czasem wręcz traktowane jest jak swoista obelga. Istnieje również subiektywne poczucie nasilającego się poziomu narcyzmu na całym świecie, zwłaszcza wśród młodych ludzi, chociaż większość badań psychologicznych nie potwierdza tego poglądu. Narcyzm jest właściwie postrzegany jako spektrum. Cecha ta jest normalnie rozmieszczona w populacji, przy czym większość ludzi znajduje się w pobliżu środka skali. Zdrowe osoby, które osiągają nieco wyższe wyniki, mogą być postrzegane jako niezwykle czarujące, szczególnie przy pierwszym kontakcie, ale ostatecznie okazują się próżne. Takie osoby mogą w związku z tym powodować wiele zamieszania w relacjach społecznych choć same nadal zasadniczo dobrze funkcjonują.
Łatwo jest nazwać kogoś, kto spędza zbyt dużo czasu na rozmowie o swojej karierze lub który nigdy nie wątpi w siebie narcyzem , ale cecha jest bardziej skomplikowana. Narcyzm niekoniecznie oznacza nadwyżkę poczucia własnej wartości lub nadmiernej pewności siebie. Dużo bardziej związany jest z głodem uznania lub podziwu, pragnienie bycia w centrum uwagi oraz oczekiwanie specjalnego traktowania , odzwierciedlającego postrzegany wyższy status. Co ciekawe, z badań wynika, że wielu wysoce narcystycznych ludzi często przyznaje się do świadomości, że są bardziej egocentryczni niż inne osoby. Wysoki poziom narcyzmu, co nie jest zaskakujące, może być szkodliwy w związkach romantycznych, rodzinnych lub zawodowych.
Jak rozpoznać narcyza? Narcyzm charakteryzuje się wspaniałym poczuciem własnej wartości, brakiem empatii dla innych, potrzebą nadmiernego podziwu oraz przekonaniem, że jest się wyjątkowym i zasługującym na szczególne traktowanie. Jeśli spotyka się kogoś, kto konsekwentnie przejawia takie zachowania, można stwierdzić że ma się do czynienia z wysoce narcystyczną osobą. Jaka jest różnica między narcyzmem a patologicznym narcyzmem? Patologiczny narcyzm lub narcystyczne zaburzenie osobowości występuje rzadko: dotyka około 1 procent populacji, a częstość występowania nie zmieniła się od czasu, gdy klinicyści zaczęli go mierzyć. Zaburzenie podejrzewa się, gdy cechy narcystyczne upośledzają codzienne funkcjonowanie osoby. Ta dysfunkcja zwykle powoduje konflikty w związkach z powodu braku empatii patologicznego narcyza. Może również objawiać się jako antagonizm, napędzany wielkością i poszukiwaniem uwagi. Widząc siebie jako lepszych, patologiczny narcyz w naturalny sposób postrzega wszystkich innych jako gorszych i może nie tolerować sprzeciwu lub kwestionowania jego zdania czy poglądów.
Życie w relacji z narcyzem może być głęboko frustrujące i ostatecznie przygnębiające. Dążąc do kontroli i podziwu, narcystyczni ludzie mogą manipulować i wykorzystywać innych, niszcząc ich poczucie własnej wartości, a nawet starając się zmienić ich poczucie rzeczywistości. Kłótnie z narcyzem na temat jego zachowania często okazują się bezowocne. Bardziej skutecznym rozwiązaniem jest ustalenie granic i dystans emocjonalny. Najważniejsze jest , aby pamiętać, że można nie być w stanie kontrolować uczuć i reakcji innej osoby, ale można kontrolować, jak na nie reagujesz. Zerwanie więzi z narcystycznym partnerem, członkiem rodziny lub szefem może ostatecznie okazać się najlepszym, jeśli nie jedynym rozwiązaniem. W tym procesie warto również zastanowić się nad cechami osób, które często wybieramy na partnerów , aby uniknąć znalezienia się w podobnych scenariuszach w przyszłości. Jakie wobec tego są strategie radzenia sobie z narcyzem?
Komunikowanie swojej frustracji, częsta informacja zwrotna i odmowa utraty własnego poczucia celu, gdy narcyz zajmuje centralne miejsce, to między innymi kluczowe strategie.
Jak sobie z kolei radzić z narcystycznym szefem?
Zarządzaj swoimi oczekiwaniami, dostosuj swoje sukcesy do osiągnięć szefa, wyznaczaj granice i nie próbuj się kłócić, usprawiedliwiać ani wyjaśniać. Te i inne taktyki mogą pomóc w poruszaniu się wśród narcyzów w miejscu pracy. Pragnienie narcyza, by wzbudzić podziw i pochwałę, zwłaszcza ze strony potencjalnych partnerów romantycznych, często czyni ich czarującymi i charyzmatycznymi.
Cechy narcyza w tym jego wyjatkowa zdolność do uwodzenia, są cechami, które mogą szybko rozpalić romans. Jednak wrodzony deficyt empatii może uniemożliwić im zrozumienie wewnętrznego świata drugiej osoby i utrzymanie satysfakcjonującej, długoterminowej i partnerskiej relacji. Prawie niemożliwe jest, aby ludzie z narcystycznym zaburzeniem osobowości naprawdę się zakochali i zbudowali zaufanie, równe partnerstwo. Taka osoba może dążyć na przykład do ustalenia ścisłych reguł w związku i próbować odizolować nowego partnera od przyjaciół i rodziny, pośród innych przeszkadzających zachowań.
Dlaczego narcyzi robią tak dobre pierwsze wrażenie?
Badania sugerują, że ludzie mogą początkowo przyciągać narcyzów, ponieważ wydają się mieć silniejszą samoocenę niż w rzeczywistości a cechę, tę ludzie często doceniają. Narcyzi mogą wykazywać pasję i urok na wczesnych etapach randkowania natomiast dla większości narcyzów relacje są zwyczajnie transakcyjne. Zapewniają sobie nimi pozytywną uwagę i satysfakcję seksualną, aby wzmocnić ego i poczucie własnej wartości. Celem jest cieszenie się niezobowiązującą przyjemnością, a większość narcyzów traci zainteresowanie związkiem, gdy wzrasta oczekiwanie na intymność lub czują, że już sprostali wyzwaniu uwiedzenia kolejnego partnera.
Jeśli chciałabyś lub chciałbyś poruszyć te kwestie na konsultacji z psychologiem zapraszamy pod numerem telefonu 518 998 700, aby umówić wizytę.